yalda49

احتمالا بارها و بارها شنيده ايد كه بايد در حالت RAW عكاسي كنيد. اما مي دانيد اين چرا مهم است؟ و واقعا چه چيزي براي عكس هاي شما فراهم مي كند؟ بياييد با هم از اين ماجرا سر در بياوريم. اول از همه، RAW چيست؟ RAW يك فرمت ذخيره سازي فايل است كه تمام اطلاعات به دست آمده از طريق سنسور دوربين در هنگام گرفتن عكس را ثبت مي كند. هنگام عكاسي با فرمتي مثل JPEG اطلاعات عكس فشرده مي شود و بخشي از دست مي رود. به خاطر اينكه در RAW هيچ فشرده سازي رخ نمي دهد، شما قادر به توليد عكس هاي با كيفيت تري هستيد علاوه بر اينكه تصحيح مشكلات عكس در صورت عكاسي JPEG احتمالا غير ممكن خواهد بود. خوشبختانه خيلي از دوربين هاي امروزي مي توانند با فرمت RAW عكس بگيرند حتي دوربين هاي ببين و بگير! پس حتي اگر از يك دوربين كامپكت استفاده مي كنيد احتمالا قادر به استفاده از مزيت هاي فرمت RAW خواهيد بود (كافي است راهنماي دوربين‌تان را چك كنيد تا بفهميد!).

ثبت بيشترين سطح كيفيت

اين يكي از بزرگترين مزيت هاست. وقتي با فرمت RAW عكاسي مي كنيد، شما “همه” اطلاعات سنسور را ذخيره مي كنيد. اين امر بيشترين كيفيت فايل را ايجاد مي كند. و وقتي اين قابليت همراه عكس هاي فوق العاده شما مي شود، به بيشترين كيفيت دست ميابيد. به اين نكته توجه كنيد: همه ي دوربين ها به صورت فني در حالت RAW عكاسي مي كنند. بله، اين واقعيت دارد. تفاوت اينجاست كه وقتي با فرمت JPEG عكاسي مي كنيد، دوربين پردازش خودش را براي تبديل RAW به JPEG انجام مي دهد. به هر حال، دوربين شما نه تنها به باهوشي مغزتان نيست، بلكه به قدرتمندي كامپيوتر شما هم نيست. وقتي RAW عكس بگيريد، مي توانيد آن پردازش را خودتان انجام دهيد. شما مي توانيد تصميم بگيريد عكستان چگونه به نظر برسد و راهي براي نتيجه هاي بهتر پيدا كنيد.

ضبط سطوح بالاتري از روشنايي

سطوح روشنايي تعداد مرحله هاي بين سياه تا سفيد در يك عكس هستند. اگر بيشتر باشند، تغيير تن رنگ ها ملايم تر مي شود كه ملايمتر بودن بهتر بودن عكس را نتيجه مي دهد.

JPEG 256 سطح روشنايي را ثبت مي كند در حالي كه RAW بين ۴۰۹۶ تا ۱۶۳۸۴ سطح روشنايي را درون خود ثبت مي كند. اين امر با مفهوم «بيت» توجيح مي شود. JPEG به صورت ۸ بيتي ذخيره مي شود ولي RAW به صورت ۱۲ يا ۱۴ بيت ذخيره مي گردد. اينجا كاربرد بيت معنا پيدا مي كند! تاثير اين ويژگي بر روي عكس شما بسيار زياد است. آن سطوح اضافي نور شما را قادر به تنظيمات بيشتر (ميزان روشنايي، سياهي، كنتراست و …) بر روي عكستان بدون كاهش محسوس كيفيت مي كند.

همچنين جلوگيري از پوستري شدن (Posterization) عكس در اين حالت راحت تر است. پوستري شدن حالتي است كه معمولا در آسمان شفاف مشاهده مي كنيد و در پرينت عكس هايتان واقعا بد به نظر مي رسد!

سادگي در تصحيح نوردهي بيش از حد و نوردهي ناكافي

بديهي است كه شما هنگام عكاسي سعي در ثبت بهترين نوردهي مي كنيد. اما برخي مواقع همه چيز سريع اتفاق مي افتند (مثلا هنگام عكاسي از مراسم عروسي!) پس شما مي مانيد و عكس هايي كه بيش از حد (overexposed) يا به ميزان ناكافي (underexposed) نوردهي شده اند. با قابليت RAW شما اطلاعات اضافي در فايل عكس خواهيد داشت، پس تصحيح عكس بدون افت كيفيت زياد خيلي آسان تر خواهد بود. همچنين مي توانيد مقدار بيشتري از روشنايي ها و سايه ها را بازيابي كنيد. اين خيلي خوب است.

سادگي در تنظيم تعادل رنگ سفيد – white balance

هنگام عكاسي در حالت JPEG تنظيمات تعادل رنگ سفيد به عكس اعمال مي شوند. شما بعد از آن به سادگي قادر به تنظيم مجدد نيستيد. با عكاسي در فرمت RAW نيز تعادل رنگ سفيد ثبت مي شود ولي به خاطر وجود مقدار زيادي داده درون فايل عكس شما به راحتي مي توانيد آنرا دوباره تنظيم كنيد. يك رنگ آميزي و WB عالي براي خلق يك عكس فوق العاده ضروري است و عكاسي RAW شما را قادر مي سازد كه تنظيمات را راحت تر و سريع تر انجام دهيد و علاوه بر آن نتيجه بهتري بگيريد.

گرفتن جزئيات بهتر

وقتي RAW عكاسي مي كنيد به قابليت هايي چون شارپ سازي (sharpening) و كاهش نويز (noise reduction) در نرم افزار هايي مثل Lightroom دسترسي خواهيد داشت كه اين قابليت ها بسيار قوي تر از آنچه در دوربينتان وجود دارد عمل خواهند كرد. به علاوه، اين قابليت ها هميشه در حال بهتر شدن هستند، پس در آينده مي توانيد دوباره به سراغ عكس هاي RAW خود رفته و از آن مزيت ها استفاده كنيد.

بهره بري از ويرايش غير مخرب

وقتي به يك عكس RAW تنظيماتي اعمال مي كنيد، در واقع فايل اصلي را هيچ تغييري نمي دهيد. كاري كه مي كنيد اين است كه دستورالعمل هايي براي چگونگي ذخيره عكس به صورت JPEG يا TIFF مي سازيد. شگفتي آن در اين است كه شما هرگز نگران خراب شدن يك عكس، به طور اتفاقي ذخيره شدن تغييرات بر روي عكس، يا قادر نبودن به بازگشت و تغيير دوباره آن نخواهيد بود. شما هميشه مي توانيد از اول همه تنظيمات را اعمال كنيد.

هر بار كه JPEG ها را باز كرده، تغييرشان مي دهيد و دوباره ذخيره مي كنيد، افت كيفيت پيدا مي كنند. بله حقيقت دارد. به همين خاطر JPEG به عنوان فرمت داراي اتلاف (lossy) شناخته مي شود. پس اگر مي خواهيد كيفيت اصلي كار را از دست ندهيد، هر بار كه فايل JPEG را ويرايش مي كنيد، عكس را تكثير كنيد و روي نسخه جديد تغييرات خود را اعمال كنيد تا نسخه با كيفيت بهتر از دست نرود.

پرينت بهتر

به خاطر درجه بندي بهتر تن ها و رنگ ها شما مي توانيد پرينت هاي بهتري از يك عكس RAW بگيريد. با اينكه هر روز تعداد بيشتري از مردم، به صورت ديجيتال عكاسي مي كنند ولي پرينت با كيفيت هنوز هم مهم است. با استفاده از فرمت RAW حالت نواري تن هاي رنگ كه در پرينت ايجاد مي شود را كمتر خواهيد داشت.

انتخاب فضاي رنگ در خروجي
فضاي رنگ خود يك بحث پيچيده است، اما در اينجا اشاره اي سريع به آن مي كنيم. با عكاسي RAW شما مي توانيد هر فضاي رنگي را هنگام خروجي گرفتن انتخاب كنيد، پس شما بسته به موقعيت مي توانيد آنرا تنظيم كنيد!

آيا عكس بر روي وب قرار مي گيرد؟ پس در فضاي رنگ sRGB خروجي بگيريد تا مطمئن شويد بهترين سازگاري را با همه مرورگر ها خواهد داشت.

آيا فايل به يك مشتري تحويل مي گردد؟ آن را در فضاي رنگ معمول Adobe RGB 1998 ذخيره كنيد.

آيا وسيع ترين فضاي رنگ را مي خواهيد؟ از ProPhoto RGB استفاده كنيد. اصولا فضاهاي رنگ متفاتي وجود دارند كه براي شرايط متفاوت مناسب اند و وقتي شما با فرمت RAW عكاسي مي كنيد، يك عكس واحد داريد كه به هر يك از اين فضاهاي رنگ مي تواند خروجي شود. عالي است.

بهتر كار كردن با دسته هاي بزرگ عكس
كار با دسته هاي بزرگ عكس وقتي با نرم افزارهايي مثل Lightroom يا Apreture كار مي كنيد آسان تر است. آنها براي پردازش گروهي فايل هاي RAW طراحي شده اند. فوتوشاپ از اين دسته مستثني است چون براي ويرايش تك عكس طراحي شده است. به منظور استفاده از تمام قابليت هاي نرم افزار هاي Lightroom يا Aperture بايد RAW عكاسي كنيد.

اين يك انتخاب حرفه اي است

عكاسان حرفه اي بايد براي مشتري هايشان بيشترين كيفيت ممكن را فراهم كنند. مشكلاتي از جمله نواري شدن عكس و روشنايي هاي برجسته در هنگام ارائه پرينت به مشتري مسائل بزرگي هستند. به دست آوردن تناسب رنگ مناسب و انتخاب فضاي رنگ نيز براي هر موقعيتي بسيار حياتي است. با عكاسي RAW شما كنترل را به دست مي گيريد و قادر به مديريت اين مشكلات به منظور ايجاد بهترين نتيجه ممكن خواهيد شد. امروزه برخي دوربين هاي كامپكت نيز قادر به عكاسي RAW هستند، پس تازه كارها هم مي توانند از مزيت هاي اين انتخاب حرفه اي بهره ببرند تا فايل ها و پرينت هاي بهتري داشته باشند. معامله خوبي است.

مشكلات و راه حل ها

براي هر قابليتي نقاط مثبت و منفي وجود دارد پس RAW نيز تعدادي ويژگي بد خواهد داشت. ما در باره آنها و همچنين تعدادي راه حل براي آنها صحبت خواهيم كرد.

نياز به ويرايش
استدلال رايج بر عليه عكاسي RAW اين است كه چون اين فايل ها نياز به ويرايش دارند، در مجموع عكاسي آنها بيشتر از JPEG زمان خواهد گرفت. اگر شما نخواهيد هيچ گونه ويرايشي بر روي عكس هاي JPEG خود اعمال كنيد شايد اين حرف درست باشد. اما، اكثر عكاسان حداقل سطوح پاييني از ويرايش را به عكس خود اعمال مي كنند، پس اين استدلال سست و بي پايه خواهد بود.

وقتي به اين نكته اين حقيقت را هم اضافه كنيد كه تنظيماتي چون WB و ويرايش هايلايت ها، در فايل هاي RAW بسيار سريع تر است، به نظر مي رسد عكاسي RAW سريع تر از عكاسي JPEG باشد!! پس با عكاسي RAW شما به راحتي مي توانيد به JPEG خروجي بگيريد، همچنان كه مي توانيد به ديگر فضاهاي رنگ خروجي بگيريد. اگر واقعا بخواهيد مي توانيد دوربين خود را تنظيم كنيد كه به طور همزمان RAW و JPEG عكاسي كند! RAW قابليت هاي بيشتري در اختيار شما قرار مي دهد و روندي به سريعي JPEG، اگر سريع تر نباشد، در اختيار شما قرار مي دهد.

اشغال فضاي بيشتر

از آنجايي كه RAW اطلاعات فشرده نشده را شامل مي شود، ۲ تا ۳ برابر بزرگتر از JPEG خواهد بود. اين قطعا نگراني بزرگ عكاسان به خصوص كساني كه زياد عكس مي گيرند است. اما در طول چند سال گذشته قيمت هارد ها واقعا كاهش پيدا كرده و آنها به طور فزاينده اي مقرون به صرفه هستند.

بيايد يك هارد ۱TB را بررسي كنيم. هارد ۱ ترابايت حدود ۵۵ دلار قيمت دارد اگر يك فايل JPEG بزرگ حدود ۸MB باشد، شما مي توانيد ۱۲۵۰۰۰ عكس درون آن با هزينه ۰٫۰۰۰۴۴ دلار براي هر عكس جا دهيد. اگر يك فايل RAW حدود ۳۰MB باشد، شما مي توانيد ۳۳۳۳۳ عكس با هزينه ۰٫۰۰۱۶۵ دلار براي هر عكس درون آن جا دهيد. اگر چه شما تعداد كمتري عكس RAW مي توانيد ذخيره كنيد ولي هزينه ذخيره هر عكس براي دو حالت به اندازه كافي كم هست كه مشكلي به وجود نياورد! اين مي تواند يك ايده اي خوب باشد كه همه ي عكس هايتان را در يك هارد قرار ندهيد. همه ي تخم مرغ هاي عكاسيتان را درون يك سبد نگذاريد!! براي مموري كارد ها هم داستان همين گونه است. آنها هم قيمتشان در حال پايين آمدن است. در كل، بله، فايل هاي RAW بزرگترند و فضاي بيشتري مي گيرند. اما اين به خاطر كيفيت بالاتر آنهاست. با هزينه ۰٫۰۰۱۲۱ دلار بيشتر براي هر عكس، عكس هاي با كيفيت تري داشته باشيد.

منبع : www.pixel.ir

تعادل رنگ سفيد (WB – White Balance) يكي از مهم‌ترين تنظيمات دوربين ديجيتال است. شايد تا به حال برايتان پيش آمده كه در منزل و زير نور لامپ هاي تنگستن (نور زرد) عكس بگيريد و سوژه يا عكستان زرد يا نارنجي رنگ شوند. اين به دليل تنظيم نبودن رنگ سفيد دوربين پيش مي آيد. در ادامه شما را با دماي رنگ و تنظيمات تعدال رنگ سفيد دوربينتان بيشتر آشنا مي كنيم.

۱دماي رنگ

به منظور درك صحيح تعادل رنگ سفيد بايد ابتدا از مفهوم دماي رنگ (Color temperature) درك صحيحي داشته باشيد. دماي رنگ يكي از خواص نور مرئي است و بر حسب كلوين (K) اندازه‌گيري مي‌شود. نور هاي خنك تر مثل نور لامپ فلورسنت با مقدار كلوين بزرگتر نمايش داده مي شوند (دماي رنگ بالاتر) و نور هاي گرم تر مثل نور لامپ تنگستن داخل خانه با عدد كلوين كوچكتر (دماي رنگ كمتر) مشخص مي شوند. جدول بالا دماي رنگ‌هاي مختلف از منابع نوري گوناگون را به شما نشان مي دهد.

۲نور چگونه بر رنگ تاثير مي گذارد؟

دوربين ديجيتال رنگ‌ها را بر حسب نورهاي قرمز، سبز و آبي كه به حسگرش مي تابند اندازه‌گيري مي كند. در عكسي كه در آفتاب سر ظهر گرفته مي‌شود كل طيف رنگي موجود است (در نتيجه رنگ سفيد به درستي ثبت مي شود). در چنين شرايطي رنگ هاي موجود در عكس نزديكترين حالت به رنگ هاي واقعي هستند. اما اگر زير نور تنگستن يا فلورسنت عكس مي گيريد حتما بايد تعادل رنگ سفيد را در دوربينتان تنظيم كنيد كه در غير اين صورت رنگ هاي متمايل به نارنجي يا آبي خواهيد داشت.

۳چرا تعادل رنگ سفيد را تنظيم كنيم؟

منابع نوري مختلف دماي رنگ متفاوتي توليد مي كنند و ما بايد به دوربين بفهمانيم كه «سفيد» چه رنگي است در حالي كه چشم انسان به صورت خودكار اين توازن را انجام مي‌دهد ولي دوربين براي توليد رنگ هاي صحيح نيازمند تنظيم دستي براي نور هاي مختلف است.

۴تنظيمات تعادل رنگ سفيد پيشفرض

خودكار Auto : اين حالت با توجه به قرار گرفتن دوربين در شرايط نوري مختلف، تعادل رنگ سفيد را اتوماتيك تنظيم مي كند اما مي‌توانيد براي گرفتن عكسي بهتر، حالات ديگر را نيز مورد آزمايش قرار دهيد.

تنگستن Tungsten : اين حالت براي عكس گرفتن زير نور لامپ‌هاي حبابي مثل تنگستن استفاده مي‌شود و معمولا براي عكاسي درون منازل مورد استفاده قرار مي‌گيرد. تنظيم تنگستن دوربين ديجيتال دماي رنگ را در عكس خنك مي‌كند.

فلورسنت Fluorescnet : اين حالت براي گرفتن عكس‌هاي روشن تر و گرم‌تر با جبران كردن خنكي ناشي از يك نور فلورسنت مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

نور روز Daylight : اين حالت براي تنظيم در نور طبيعي روز است و عكاسي در بيرون منازل را شامل مي‌شود. بسياري از دوربين‌ها اين حالت را ندارند.

ابري Cloudy : اين تنظيم براي عكاسي در يك روز ابري، ايده‌آل است. اين حالت عكس را گرم‌تر مي‌كند و به شما اجازه گرفتن عكس‌هاي بهتر را مي‌دهد.

فلاش Flash : نور فلاش دوربين مي تواند كاملا خنك باشد پس اين حالت عكس هاي شما را كمي گرم تر مي كند.

سايه Shade نور در سايه از نور آفتاب مستقيم خنك تر است پس اين حالت عكس شما را گرم تر مي كند.

۵تنظيم دستي (Manual) تعادل رنگ سفيد

حالات پيش فرضي كه در بالا بيان شد در بيشتر موارد به خوبي و دقيق عمل مي كنند اما در بعضي از دوربين هاي ديجيتال امكان تنظيم دستي يا manual هم وجود دارد. اين تنظيم در مدل هاي مختلف دوربين كمي متفاوت است اما به صورت كلي اين حالت با در نظر گرفتن يك شي سفيد به عنوان نمونه انجام مي شود. اين كار به منظور راهنمايي دوربين بوده و به آن مي‌فهمانيد كه سفيد واقعي كدام رنگ است و در نتيجه رنگ هاي ديگر را نيز به درستي توليد مي كند. مي توانيد اين كار را با يك كارت سفيد ( يا خاكستري) كه مخصوص همين كار ساخته شده انجام دهيد يا در اطراف به دنبال يك جسم سفيد رنگ مناسب باشيد.

منبع :فتوگرافيك مدرن 

يكي از ابتدايي‌ترين نكاتي كه در كيفيت عكس موثر است و چشم و توجه مخاطب را به خود جلب مي‌كند، تركيب در عكس (composition) است. تركيب موردي است كه به سرعت عكاس تازه كار و آماتور را از عكاسان حرفه‌اي و مشتاق به كار متمايز مي كند. اين كه چگونه اجزاي مختلف عكس را در كادر عكس در كنار يكديگر قرار دهيد، تركيب را مشخص مي‌كند. اين يعني به وجود آوردن حسي كه از خود سوژه در دنياي واقعي بهتر باشد. تركيب يكي از مهم‌ترين المان‌هاي هنر عكاسي و مهارتي است كه مي‌تواند آموزش داده شود و همچنين از طريق تمرين زياد رشد پيدا كند.

۱توجه بيننده را متمركز كن

براي بالا بردن كيفيت عكس هايي كه مي گيريد، بايد اطمينان حاصل كنيد كه سوژه‌ي شما در مركز توجه قرار دارد و همچنين به خوبي درون كادر جاسازي شده باشد؛ به گونه‌اي كه چشم بيننده دقيقا به همان چيزي هدايت شود كه شما مي‌خواهيد. به اين روش شما تاكيد قابل توجهي روي سوژه ايجاد خواهيد كرد. اين كار را مي‌توان با سير متنوعي از راه‌هاي خلاقانه، هنري و سمبليك انجام داد. ابعاد، رنگ، شكل و اينكه سوژه چگونه با ساير المان هاي عكس تضاد دارد (پيش زمينه، پس زمينه و ميان عكس) از جمله راه‌هايي هستند كه مي‌توان از طريق آنها سوژه را ايزوله و توجه را به سمتش جلب كرد.

۲تعادل، چيدمان، ترتيب

چيدمان (layout) در جذاب شدن عكس شما موثر خواهد بود. هنگام تركيب‌بندي يك تصوير، به دنبال يك تعادل در رنگ، نورپردازي، و جايگيري اشيا در مستطيل محدود كادر باشيد. هنگامي كه از تعادل (balance) در تصاوير صحبت مي‌كنيم، منظورمان تركيبي است كه المان‌هاي بصري را به گونه‌اي در كنار يكديگر قرار دهد كه براي چشم خوشآيند به نظر برسند. همه ما عكس هاي گروهي (از دوستان يا خانواده‌ها) را ديده‌ايم. در چنين عكس هايي سوژه كاملا بدون هرگونه چيدماني درون كادر قرار گرفته است؛ تنها به اين هدف كه همه در عكس جا شوند. چنين عكسي از نبود تركيب بندي زيبا و جذاب در كادر رنج مي‌برد و اين احتمال وجود دارد كه فضاي خالي زيادي نيز در بالاي سر افراد وجود داشته باشد. شما بايد با استفاده از خلاقيت خود در اين خصوص كه دوربين را در چه مكان و به چه حالتي قرار دهيد، تركيب و نماي زيبايي به عكس خود ببخشيد و يك منظره متفاوت بسازيد. به عنوان مثال اگر دوربين را روي زمين قرار دهيد؛ جايي كه حيوان خانگي يا كودك شما به سمت دوربين در حركت باشد، عكس نماي جذاب‌تري در مقايسه با موردي خواهد داشت كه در آن از بالا به كودك يا حيوان نظاره شده است. همانند بسياري از مفاهيم هنري ديگر، تركيب بندي و رعايت آن يا بايد به صورت غريزي باشد و يا با تكرار و تمرين زياد رشد كند.

۳از تضاد استفاده كن

تضاد – در نورپردازي – يكي از راه هاي افزودن بعد (dimension) به عكس به حساب مي‌آيد. تضاد نوري (lighting contrast) تمايز بين روشن‌ترين نقطه و تاريك‌ترين نقطه در عكس است. دستكاري المان‌هاي مختلف به شكل اعجاب انگيزي عمق تصوير را گسترش مي‌دهد و موجب بهبود كيفيت سه بعدي بودن تصوير مي‌شود – اين يكي از برجسته‌ترين شاهكارها و نمودهاي كار شما خواهد بود. همچنين مي‌توانيد تضاد را در اشكال و ابعاد نيز بوجود بياوريد و پيگيدگي تصوير خود را به چالش بكشيد؛ چراكه .هندسه‌هاي متناقض به خودي خود تنش جذابي را ايجاد مي‌كنند. عكس برج ايفل كه در بالا مي بينيد با استفاده از تضاد نوري و ابعادي، جذابيت عكس را به شدت افزايش داده است. مردي كه به صورت سايه در تصوير مشخص شده است تقريبا هم قد برج نشان داده شده است و الگوي پيچيده برج ايفل كه به دليل سياه افتادن بيشتر نيز به چشم مي آيد انگاري كه روي آسمان سرخ غروب با سياه قلم نقاشي شده باشد. تصور كنيد، اگر اين عكس را ظهر گرفته بودند چقدر تاريك مي شد.

۴كادر تو كادر

اين تكنيك از نقاشي به عكاسي منتقل شده است؛ به اين صورت كه فرد از يك كادر مشخص (مثل يك در، پنجره، آينه، طاق) درون كادر اصلي خود استفاده مي‌كند كه سوژه را بيش از پيش ايزوله و تنها كند. كليد اصلي براي استفاده از يك كادر درون كادر ديگر، حصول اطمينان از تمايز بين ابعاد و اشكال كادرها و همچنين شارپ و واضح افتادن كادر انتخابي است. با استفاده از اين تكنيك توجه مخاطب شما به سرعت و دقيقا به همان چيزي جلب خواهد شد كه شما مي‌خواستيد.

۵زمينه را تار كن

عكس مي‌تواند يك پيش زمينه يا پس زمينه تار داشته باشد، در نتيجه اين ويژگي بصري خاص، مي‌تواند تركيب قرار گرفتن سوژه را با ايزوله كردن بيشتر آن از تمام اشيا و جزئيات اطرافش، بهبود ببخشد. مي‌توانيد پس زمينه يا پيش زمينه را با استفاده از كنترل عمق ميدان (كه با ميزان باز بودن دريچه ديافراگم تنظيم مي‌شود)، فاصله كانوني و فاصله سوژه از لنز تنظيم كنيد. حرفه‌اي شدن در اين مهارت براي گرفتن عكس هاي جذاب و ديدني، ضروري است. بازتر كردن ديافراگم (f/1.4 تا f/2.8) به صورت قابل توجهي عمق ميدان (DOF) را كاهش خواهد داد. لنزهايي با فاصله كانوني بيشتر نيز تاثير مشابهي خواهند داشت.

۶به جزئيات توجه كن

همانند تمام جاهاي ديگر زندگي، در عكاسي نيز جزئيات بايد به ميزان صحيح و كافي نشان داده شوند و مورد تاكيد قرار بگيرند. هر بخشي از جزئيات مي‌تواند كار متفاوتي انجام دهد يا معناي جديدي در عكس ايجاد كند. عكس معمولي يك گل، تفاوت چشمگيري با زماني كه شما مي‌بينيد چگونه شبنم صبحگاهي روي بافت گلبرگ‌هاي آن نشسته، خواهد داشت. وقتي عكس پرتره (portrait) مي گيريد، از نورپردازي براي نشان دادن خطوط و چروك صورت افراد در حين خنديدن استفاده كنيد. شخصيت فرد در چهره اش، سبب خلق يك پرتره جالب مي شود. اگر در اين خصوص فكر كنيد متوجه خواهيد شد، اين جزئيات اند كه زير لايه‌اي از ظواهر خوابيده و داستان آن لحظه خاص را بيان مي كنند.

۷قانون يك سوم‌

تكنيك ديگري نيز وجود دارد كه عكاسان بايد در آن حرفه‌اي شوند و از آن استفاده كنند. قانون يك سوم‌ (rule of thirds) كادر عكس را با دو خط افقي و دو خط عمودي به سه ناحيه افقي و سه ناحيه عمودي تقسيم مي‌كند. چهار نقطه‌اي كه محل تلاقي خطوط هستند نقاط كليدي در عكس به حساب مي‌آيند. مطالعات نشان داده كه چشم انسان به صورت ناخودآگاه در ابتداي مشاهده يك تصوير داراي كادر (مثل نقاشي يا عكس) به اين چهار نقطه نگاه مي‌كند. بنابراين زماني كه در صدد تركيب بندي يك عكس هستيد، المان‌هاي كليدي را در يكي از اين چهار نقطه كليدي قرار دهيد. به عكس بالا نگاهي بياندازيد و تصور كنيد كه عكس دخترك دقيقا در وسط تصوير بود و چقدر از جذابيت آن كم مي شد. بر خلاف الان پس زمينه نه تنها عضوي از تركيب بندي به حساب نمي‌‌آمد (در اين تصوير موذيگري نهفته در صورت دخترك خود دليل بخشي از پس زمينه تار است… شايد به دليل جشن است؟)، بلكه انگار اصلا جزو عكس نبود.

۸ببر و كوتاه كن!

يكي از زيبايي‌هاي عكاسي ديجيتال، سادگي انجام عمليات پردازش ثانويه (post-processing) است، چيزي كه معمولا در تاريكخانه ها امري دشوار به حساب مي‌آيد. با استفاده از فوتوشاپ (Photoshop) مي‌توانيد تصوير را براي ايجاد نتايج و نماهاي زيبا تر ببُريد. برش (كراپ كردن – cropping) روشي است كه در آن قاب و كادر عكس به منظور بهبود تركيب، بريده و تعويض مي‌شود. ما همه عكس هايي را ديده‌ايم (يا گرفته‌ايم) كه در آن المان‌هايي در لبه‌ها و گوشه‌هاي تصوير بوده‌اند كه حواس مخاطب را پرت مي كردند يا ناخواسته وارد صحنه‌ي عكس شده‌اند. مي‌توانيد عكس خود را به منظور حذف تمامي اين المان‌هاي مزاحم، كراپ كنيد. مي‌توانيد در نمونه عكس بالا ببينيد كه فضاي خالي زيادي بالاي سر سوژه وجود دارد و علاوه بر اين يك عكاس ديگر نيز در تصوير بوده! با كراپ كردن كادر اين عكس مي‌توانيد روي سوژه‌ي اصلي (خانواده) تمركز كنيد. عكاس را از عكس حذف كنيد ولي همچنان المان‌هاي اساسي مثل آنهايي كه بيننده را از محل گرفته شدن عكس مطلع مي‌كنند، باقي بگذاريد.

۹پرسپكتيو هاي متفاوت

پرسپكتيو (Perspective) يعني عكاس بنا بر چگونگي قرار گرفتن دوربين، اشيا را چگونه در كادر دوربين مي بيند. به عنوان مثال يك سوژه مي تواند، با پرسپكتيو هاي متفاوت، هم سطح چشم انسان، از بالا يا سطح زمين عكسبرداري شود. با ايجاد تنوع در پرسپكتيو، جاي خط افقي را تغيير مي‌دهيد و مي‌توانيد درك و برداشت مخاطب خود از صحنه را نيز تغيير دهيد. به عنوان مثال اگر دوربين را روي سطح زمين قرار دهيد تا يك عكس تمام قد از فردي بگيريد و براي اين كار زاويه دوربين را به سمت بالا بگيريد تا كادر را با سوژه پر كنيد، شخص در مقايسه با حالتي كه دوربين را در سطح چشمانتان قرار داده‌ايد با ابهت بيشتر (يا ترسناك‌تر!)، قدرتمندتر و بزرگتر در عكس به نظر مي رسد. راه ديگري كه مي‌توان در پرسپكتيو تغيير ايجاد كرد، استفاده از موقعيت‌هاي دوربين غير از حالاتي است كه چشم انسا‌ن مي‌بينيد. به عنوان مثال نماي چشم پرنده يا نماهايي با زواياي بسيار مرتفع مي‌توانند پويايي تركيب عكس شما را عوض كنند.

۱۰براي سادگي تلاش كن

مفهوم كمتر بيشتر است، تغريبا در خصوص هر چيزي صادق است و عكاسي نيز در اين مورد استثنا نيست. تركيبات عكاسي پيچيده همان مشكلي را ايجاد مي‌كنند كه نگارش جملات دشوار و پيچيده موجب مي‌شوند؛ مخاطب در درك مضمون و مفهومي كه قصد بر انتقال آن وجود داشته است، دچار مشكل مي‌شود. ساده در اين مفهوم به معناي بي محتوايي نيست، بلكه منظور عدم وجود المان‌هاي غيرضروري، كه موجب گسيختگي افكار مخاطب و گيج شدن وي مي‌شوند، است.

منبع :برتينها 

هر دوربين DSLR مدرني چيزي به اسم حالت نورسنجي (Metering mode) دارد كه به سنجش نوردهي نيز معروف است. ياد گرفتن كار كرد اين بخش دوربين به شما كمك مي كند تا حتي در شرايط نوري غير عادي، عكس هاي بهتري بگيريد چراكه با كمك آن به آساني نوردهي (Exposure) را كنترل مي كنيد. در اين مطلب نورسنجي را معرفي و كار كردن با آن را آموزش مي دهيم. ديگر وقت آن رسيده با عكس هاي بيش از حد پر نور و يا كم نور خداحافظي كنيد.

الفنورسنجي چيست؟

نورسنجي يعني، بنا بر نوري كه به سنسور دوربين مي رسد، چه سرعت شاتري و چه اندازه دريچه ديافراگمي بايد انتخاب شود. در قديم كه دوربين ها مجهز به نورسنج داخلي، كه يك حسگر براي محاسبه شدت نور است، نبودند براي محاسبه نوردهي يا اكسپوژر بهينه از نورسنج هاي دستي استفاده مي كردند. امروز، هر DSLR يك نورسنج داخلي دارد كه به صورت خودكار نور منعكس شده را محاسبه و نوردهي بهينه را نشان مي دهد. حالات رايج نورسنجي در دوربين ها ديجيتال امروزي به شرح زير است:

۱- سنجش ماتريسي Matrix metering يا Evaluative Metering

2- سنجش با تمركز روي ميانه Center-weighted

3- سنجش نقطه اي Spot metering يا Partial Metering

تفاوت اسامي انگليسي به دليل نام گذاري هاي متفاوت در دوربين هاي Canon و Nikon است.

وقتي كه در حالت دستي (Manual) عكاسي مي كنيد، مي توانيد كاركرد نورسنج را در عمل مشاهده كنيد. اگر از داخل نمايب نگاه كنيد، خط هايي درجه مانند را مي بينيد (مثل شكل زير) كه سمت چپ و راست يك صفر رسم شده اند. اگر دوربين را به سمت يك نقطه خيلي روشن بگيريد، خط ها به سمت «+» رفته كه مي گويد براي تنظيمات نوردهي كنوني، نور زيادي وجود دارد. و اگر دوربينتان را به سمت يك نقطه خيلي تاريك بگيريد خط ها سمت «-» كه بيانگر نبود نور كافي است خواهند رفت. پس بايد سرعت شاتر را كم يا زياد كنيد تا خط روي «۰» قرار بگيرد كه بنا بر راهنمايي نورسنج به معني تنظيمات نوردهي مناسب است.

۱نورسنجي ماتريسي

نورسنجي ماتريسي حالت سنجش پيش فرض بيشتر دوربين هاي DSLR است. اين حالت كادر را به بخش هاي مختلف تقسيم مي كند كه بعدا ميزان سفيدي و سياهي آن ها جداگانه آناليز مي شود. يكي از فاكتور هاي مهم (علاوه بر رنگ، فاصله، سوژه ها، هايلايت ها و …) كه روي نورسنجي ماتريسي تاثير مي گذارد، كجا قرار داشتن نقطه فوكوس دوربين (Focus point) است. بعد از آناليز نواحي مختلف عكس، نورسنج به دنبال اين مي گردد كه كجاي كادر فوكوس كرده ايد و به اين ناحيه اهميت بيشتري مي دهد. هر سازنده دوربين در ارزيابي روش خود را دارد. مثلا Nikon براي محاسبه نوردهي يا اكسپوژر، اطلاعات عكس را با پايگاه داده اي شامل هزاران عكس مقايسه مي كند.

شما مي توانيد براي بيشتر عكس هايتان از اين حالت استفاده كنيد چراكه كارش در تعيين اكسپوژر صحيح را خوب انجام مي دهد.

۲نورسنجي با تمركز روي ميانه

استفاده از كل كادر براي محاسبه اكسپوژر هميشه مطلوب نيست. اگر بخواهيد عكس يك آدم كه پشتش خورشيد قرار دارد را بگيريد چه؟ اينجاست كه حالت تمركز روي ميانه به كمك شما مي آيد. اين حالت نور ميان كادر و دورش را ارزيابي مي كند و با گوشه هاي كادر كاري ندارد. برخلاف حالت ماتريسي به نقطه فوكوسي كه انتخاب مي كنيد نگاه نمي كند و فقط ميانه عكس را ارزيابي مي كند.

از اين حالت وقتي كه اولويت ميانه كادر است استفاده كنيد كه براي پرتره هاي كلوزآپ و سوژه هاي بزرگي كه در وسط كادر قرار دارند مناسب است. مثلا اين حالت در عكس شخصي كه خورشيد پشت سرش قرار دارد صورت را به درستي نوردهي مي كند اگر چه احتمالا ممكن است بقيه چيز ها زيادي نوردهي شوند.

۳نورسنجي نقطه اي

نورسنجي نقطه اي فقط نور در اطراف نقطه فوكوس را ارزيابي كرده و بقيه چيزها را ناديده مي گيرد. يك ناحيه را ارزيابي و اكسپوژر را بر اساس همان يك ناحيه ارزيابي مي كند. مثلا هنگامي كه از پرندگان عكس مي گيريد به دليل اينكه ناحيه كوچكي از كادر را اشغال مي كنند استفاده از اين حالت پيشنهاد مي شود چراكه مي خواهيم پرندگان درست نوردهي شوند چه پس زمينه تاريك باشد چه روشن. پرنده هر كجاي كادر كه مي خواهد باشد چون سنجش بر اساس نقطه فوكوس انجام مي شود مي توانيم يك اكسپوژر دقيق داشته باشيم. اگر سوژه فضاي زيادي از كادر را نمي گيرد و يك پس زمينه روشن داريد احتمالا استفاده از حالات ماتريسي يا ميانه باعث سياه شدنش مي شود.

يك مثال خوب ديگر براي حالت نورسنجي نقطه اي، عكس گرفتن از ماه است. چراكه ماه يك ناحيه كوچك از كادر را گرفته و آسمان اطراف آن سياه است با استفاده از اين حالت فقط نوري كه از ماه مي آيد را ارزيابي مي كنيم. بعضي از دوربين هاي DSLR مثل Canon 1D/1Ds قادر به انتخاب بيش از يك نقطه هستند كه به عكاس انعطاف پذيري بيشتري مي دهد.

بچگونه حالت نورسنجي را تنظيم كنيم

متاسفانه اين نه تنها از سازنده تا سازنده بلكه از مدل تا مدل متفاوت است. مثلا Nikon D5000 اين در منوي تنظيمات (دكمه Info) انجام مي شود در حالي كه در D90 يك دكمه اختصاصي سمت چپ پايين دكمه شاتر تعبيه شده. در دوربين هاي حرفه اي مثل Nikon D300s، Nikon D700 و Nikon D3s دكمه هاي مجزا براي نورسنجي دوربين تعبيه شده است. در دوربين هاي Canon نيز اين مدل تا مدل فرق مي كند اما عموما با دكمه «Set» يا از منو قابل انتخاب است.

منبع : عكس وب 

هر دوربين DSLR مدرني چيزي به اسم حالت نورسنجي (Metering mode) دارد كه به سنجش نوردهي نيز معروف است. ياد گرفتن كار كرد اين بخش دوربين به شما كمك مي كند تا حتي در شرايط نوري غير عادي، عكس هاي بهتري بگيريد چراكه با كمك آن به آساني نوردهي (Exposure) را كنترل مي كنيد. در اين مطلب نورسنجي را معرفي و كار كردن با آن را آموزش مي دهيم. ديگر وقت آن رسيده با عكس هاي بيش از حد پر نور و يا كم نور خداحافظي كنيد.

الفنورسنجي چيست؟

نورسنجي يعني، بنا بر نوري كه به سنسور دوربين مي رسد، چه سرعت شاتري و چه اندازه دريچه ديافراگمي بايد انتخاب شود. در قديم كه دوربين ها مجهز به نورسنج داخلي، كه يك حسگر براي محاسبه شدت نور است، نبودند براي محاسبه نوردهي يا اكسپوژر بهينه از نورسنج هاي دستي استفاده مي كردند. امروز، هر DSLR يك نورسنج داخلي دارد كه به صورت خودكار نور منعكس شده را محاسبه و نوردهي بهينه را نشان مي دهد. حالات رايج نورسنجي در دوربين ها ديجيتال امروزي به شرح زير است:

۱- سنجش ماتريسي Matrix metering يا Evaluative Metering

2- سنجش با تمركز روي ميانه Center-weighted

3- سنجش نقطه اي Spot metering يا Partial Metering

تفاوت اسامي انگليسي به دليل نام گذاري هاي متفاوت در دوربين هاي Canon و Nikon است.

وقتي كه در حالت دستي (Manual) عكاسي مي كنيد، مي توانيد كاركرد نورسنج را در عمل مشاهده كنيد. اگر از داخل نمايب نگاه كنيد، خط هايي درجه مانند را مي بينيد (مثل شكل زير) كه سمت چپ و راست يك صفر رسم شده اند. اگر دوربين را به سمت يك نقطه خيلي روشن بگيريد، خط ها به سمت «+» رفته كه مي گويد براي تنظيمات نوردهي كنوني، نور زيادي وجود دارد. و اگر دوربينتان را به سمت يك نقطه خيلي تاريك بگيريد خط ها سمت «-» كه بيانگر نبود نور كافي است خواهند رفت. پس بايد سرعت شاتر را كم يا زياد كنيد تا خط روي «۰» قرار بگيرد كه بنا بر راهنمايي نورسنج به معني تنظيمات نوردهي مناسب است.

۱نورسنجي ماتريسي

نورسنجي ماتريسي حالت سنجش پيش فرض بيشتر دوربين هاي DSLR است. اين حالت كادر را به بخش هاي مختلف تقسيم مي كند كه بعدا ميزان سفيدي و سياهي آن ها جداگانه آناليز مي شود. يكي از فاكتور هاي مهم (علاوه بر رنگ، فاصله، سوژه ها، هايلايت ها و …) كه روي نورسنجي ماتريسي تاثير مي گذارد، كجا قرار داشتن نقطه فوكوس دوربين (Focus point) است. بعد از آناليز نواحي مختلف عكس، نورسنج به دنبال اين مي گردد كه كجاي كادر فوكوس كرده ايد و به اين ناحيه اهميت بيشتري مي دهد. هر سازنده دوربين در ارزيابي روش خود را دارد. مثلا Nikon براي محاسبه نوردهي يا اكسپوژر، اطلاعات عكس را با پايگاه داده اي شامل هزاران عكس مقايسه مي كند.

شما مي توانيد براي بيشتر عكس هايتان از اين حالت استفاده كنيد چراكه كارش در تعيين اكسپوژر صحيح را خوب انجام مي دهد.

۲نورسنجي با تمركز روي ميانه

استفاده از كل كادر براي محاسبه اكسپوژر هميشه مطلوب نيست. اگر بخواهيد عكس يك آدم كه پشتش خورشيد قرار دارد را بگيريد چه؟ اينجاست كه حالت تمركز روي ميانه به كمك شما مي آيد. اين حالت نور ميان كادر و دورش را ارزيابي مي كند و با گوشه هاي كادر كاري ندارد. برخلاف حالت ماتريسي به نقطه فوكوسي كه انتخاب مي كنيد نگاه نمي كند و فقط ميانه عكس را ارزيابي مي كند.

از اين حالت وقتي كه اولويت ميانه كادر است استفاده كنيد كه براي پرتره هاي كلوزآپ و سوژه هاي بزرگي كه در وسط كادر قرار دارند مناسب است. مثلا اين حالت در عكس شخصي كه خورشيد پشت سرش قرار دارد صورت را به درستي نوردهي مي كند اگر چه احتمالا ممكن است بقيه چيز ها زيادي نوردهي شوند.

۳نورسنجي نقطه اي

نورسنجي نقطه اي فقط نور در اطراف نقطه فوكوس را ارزيابي كرده و بقيه چيزها را ناديده مي گيرد. يك ناحيه را ارزيابي و اكسپوژر را بر اساس همان يك ناحيه ارزيابي مي كند. مثلا هنگامي كه از پرندگان عكس مي گيريد به دليل اينكه ناحيه كوچكي از كادر را اشغال مي كنند استفاده از اين حالت پيشنهاد مي شود چراكه مي خواهيم پرندگان درست نوردهي شوند چه پس زمينه تاريك باشد چه روشن. پرنده هر كجاي كادر كه مي خواهد باشد چون سنجش بر اساس نقطه فوكوس انجام مي شود مي توانيم يك اكسپوژر دقيق داشته باشيم. اگر سوژه فضاي زيادي از كادر را نمي گيرد و يك پس زمينه روشن داريد احتمالا استفاده از حالات ماتريسي يا ميانه باعث سياه شدنش مي شود.

يك مثال خوب ديگر براي حالت نورسنجي نقطه اي، عكس گرفتن از ماه است. چراكه ماه يك ناحيه كوچك از كادر را گرفته و آسمان اطراف آن سياه است با استفاده از اين حالت فقط نوري كه از ماه مي آيد را ارزيابي مي كنيم. بعضي از دوربين هاي DSLR مثل Canon 1D/1Ds قادر به انتخاب بيش از يك نقطه هستند كه به عكاس انعطاف پذيري بيشتري مي دهد.

بچگونه حالت نورسنجي را تنظيم كنيم

متاسفانه اين نه تنها از سازنده تا سازنده بلكه از مدل تا مدل متفاوت است. مثلا Nikon D5000 اين در منوي تنظيمات (دكمه Info) انجام مي شود در حالي كه در D90 يك دكمه اختصاصي سمت چپ پايين دكمه شاتر تعبيه شده. در دوربين هاي حرفه اي مثل Nikon D300s، Nikon D700 و Nikon D3s دكمه هاي مجزا براي نورسنجي دوربين تعبيه شده است. در دوربين هاي Canon نيز اين مدل تا مدل فرق مي كند اما عموما با دكمه «Set» يا از منو قابل انتخاب است.

منبع : عكس وب 

مشكلات و اشتباهات مشخصي در عكاسي وجود دارند كه معمولا نه تنها براي عكاسان تازه كار، بلكه گاهي براي عكاسان باتجربه نيز رخ مي دهند. خبر خوب اين است كه مي توانيد با اندكي بيشتر دانستن در موردشان از آن ها جلوگيري كنيد.

۱عكس هاي مات

رايج‌ترين گلايه عكاسان آماتور، تار شدن عكس آنها است. پاسخ ساده‌اي به اين مشكل وجود دارد: معمولا نور كافي به حسگر دوربين نمي‌رسد در نتيجه دوربين براي ثبت يك تصوير واضح يا شارپ به زحمت مي‌افتد. راه‌هاي مختلفي براي حل اين مشكل وجود دارد، مثل استفاده از سه پايه يا تك پايه (داشتنش در شرايط كم نور ضروري است)، انتخاب تنظيمات ISO بالاتر براي سرعت بيشتر شاتر يا استفاده از فلاش براي ثابت كردن هرگونه حركت در عكس.

۲تضاد زياد

تصويري كه تضاد يا كنتراست زيادي دارد يعني عكسي كه بين نواحي روشن (پرنور) و تاريك آن (مثل سايه) تمايز زيادي وجود دارد. اين مشكل در روزهاي آفتابي به وفور ديده مي‌‌شود. براي حذف نواحي سايه‌دار از فلاش استفاده كنيد و يك يا دو پله نوردهي را كمتر كنيد و ببينيد در نتيجه كار شما چه تغييري در مقايسه با حالت قبل كرده است. اگر نمي دانيد نوردهي چيست يا مي خواهيد در مورد آن بيشتر بدانيد اين مطلب كه به تعريف نوردهي مي پردازد را مطالعه نماييد. درك نوردهي – همراه با توضيح ISO، دريچه ديافراگم و سرعت شاتر

۳چشم قرمز

عليرغم اين كه چشم قرمز را مي‌توان به سادگي و با استفاده از يك نرم افزار ويرايش عكس مثل فتوشاپ اصلاح كرد، اما پيشگيري از رخ دادن آن در همان ابتداي عكس گرفتن بهتر است. چشم قرمز زماني رخ مي‌دهد كه افراد با چشم روشن جلوي فلاش دوربين قرار مي‌گيرند و شبكيه چشم نور فلاش را بازمي‌گرداند. مي‌توانيد با استفاده نكردن از فلاش دروني دوربين تا جاي ممكن، از بروز اين پديده جلوگيري كنيد. بسياري از دوربين‌ها نيز حالت حذف قرمزي چشم خودكار دارند؛ از آن استفاده كنيد. تكنيك ديگر قابل استفاده اين است كه به سوژه بگوييد به جايي غير از لنز دوربين نگاه كند تا بازتاب نور در چشمش در لنز نيافتد. آخرين روش هم اين است كه اگر بتوان اتاق را كمي روشن‌تر كرد، مردمك چشم به دليل وجود نور بيشتر در محيط تنگ تر خواهد شد. اگر چه اين روش در بيشتر مواقع عملي نيست.

۴مغايرت رنگي

غايرت رنگي يا بهم ريختگي رنگ‌ها نيز مشكل رايج و معروفي در عكاسي ديجيتال است. در عكاسي ديجيتال مي‌توانيم از تنظيمات تعادل رنگ سفيد (WB – White balance) براي مقابله با اين مشكل استفاده كنيم. حالت خودكار يا تنظيمات WB بهينه را براي اين حالات انتخاب كنيد. به عنوان مثال تصاوير داخل خانه معمولا به نارنجي مي‌گرايند چراكه لامپ حبابي تنگستن گرما يا نور نارجي رنگ ساتع مي كند. تنظيم تنگستن (tungsten) در اين مثال با اضافه كردن نور آبي باعث توازن رنگ ها در عكس مي شود.

۵كمتر، بهتر است

هنگام كادربندي و تركيب چيني عكس، مي‌خواهيم چيز جالبي را ايجاد كنيم كه به چشم خوش‌آيند باشد اما در عين حال چيز هايي كه حواس مخاطب را پرت مي‌كنند، در عكس قرار نگيرند. در حالت عادي يك نقطه كانوني كافي است. اگر نقطه كانوني را در زمينه داشته باشيد و در جلوي تصوير مثلا يك صخره موجب پرت شدن حواس بيننده شود، بهتر است با زوم كردن عكس را كراپ كنيد كه اين شي ناخواسته از عكس خارج شود. نكته اصلي داشتن عكسي است كه چشم در آن به خودي خود به سمت سوژه اصلي برود.

۶سوژه دور است

در تمام عكس هايي كه مي‌گيريم، مي‌خواهيم چيزي جذاب را در كادر قرار دهيم. اگر سوژه بيش از حد دور باشد، اثر خاصي روي بيننده نخواهد گذاشت. مي‌توانيد با استفاده از يك لنز تله فوتو (telephoto ) با كيفيت زوم كنيد يا مي‌توانيد عكس را بعدا كراپ كنيد. به خاطر داشته باشيد كه تصوير را همواره در بالاترين رزولوشن بگيريد وگرنه كراپ كردن عكس موجب كاهش كيفيت آن خواهد شد.

۷رزولوشن يا وضوح پايين

عكاسي با رزولوشن پايين شما را قادر به ذخيره سازي تعداد بيشتري تصوير روي حافظه جانبي دوربين خواهد كرد اما اين اصلا فكر خوبي نيست. استفاده از تنظيمات وضوح پايين به معني از دست دادن كيفيت عكس است و شما قادر به چاپ تصاوير در ابعاد بزرگ نخواهيد بود. علاوه بر اين هر بار كه شما يك تصوير را به صورت JPEG ذخيره مي‌كند اندكي كيفيت آن كاهش مي‌يابد. اگر از ابتدا با فايلي كوچك آغاز كنيد، قدرت مانور شما در ويرايش بسيار محدود مي شود. به جاي اين كار كارت حافظه جانبي بيشتري خريداري كنيد و تصاوير خود را با رزولوشن بالا بگيريد و از عكس‌هاي با كيفيت پايين، دوري بجوييد!

۸نويز زياد

نويز ديجيتال مثل دانه هايي است كه روي نگاتيو يا فيلم تشكيل مي شوند. هر چه ISO استفاده شده در عكاسي بالاتر باشد، ميزان اين نويز نيز بيشتر خواهد بود و در نتيجه هر چه تصوير را بزرگتر كنيد نويز بيشتري مشاهده خواهيد كرد. عكس هايي كه در شب گرفته مي‌شوند معمولا در معرض نويز هستند چرا كه دوربين تلاش مي‌كند كه جزييات عكس را ثبت كند. به منظور كاهش نويز از بالاترين كيفيت عكس موجود استفاده كنيد، از سه پايه براي عكاسي استفاده كنيد و پايين‌ترين ميزان ISO را بدون تار شدن عكس مورد استفاده قرار دهيد.

۹عكس هاي كم نور

يك عكس كم نور، تاريك است چرا كه نور كافي در هنگام گرفتن عكس به حسگر دوربين نرسيده است. اگر در LCD دوربين ديديد كه يك تصوير پر از سايه و با نوردهي كم است، سعي كنيد دريچه ديافراگم را كمي باز تر كنيد تا نور بيشتري به داخل آن برسد. همچنين مي‌توانيد نوردهي (EV – Exposure value) دوربين‌هاي DSLR را تنظيم و با انتخاب علامت + نور بيشتري اضافه كنيد (افزايش هاي نيم درجه اي را امتحان كنيد).

۱۰نوردهي زيادي

اگر عكس شما بسيار نوراني است و در عوض جزئيات روي آن كمتر نمايش داده شده است، نوردهي زيادي روي آن رخ داده است؛ يعني نور بيشتر از حد نياز به حسگر دوربين رسيده است. نوردهي زيادي را مي‌توان در نور زياد روز يا در سوژه‌هاي رنگ روشن ديد. به منظور اصلاح اين مورد سعي كنيد نوردهي (EV) را نيم يا يك پله پايين بياوريد و ببينيد كه آيا جزئيات بيشتري مشاهده مي‌شود يا خير. براي نتايج دقيق تر از نورسنجي نقطه‌اي استفاده كنيد – يك ناحيه خاكستري متوسط را راهنماي كار آن قرار دهيد.

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان 

هنگامي كه يك دوربين ديجيتال خريداري مي‌كنيد، تنوعي از حالات خودكار دوربين براي شما فراهم مي‌شود. اين تنظيمات از پيش آماده شده هستند كه شما را قادر به گرفتن يك عكس با سرعت شاتر و اندازه دريچه ديافراگم بهينه مي‌سازند. در آغاز كار عكاسي اين حالات بسيار براي شما مفيد خواهند بود. علاوه بر اين، حالات مذكور براي يك عكاس حرفه‌اي نيز زماني كه مايل به گرفتن يك عكس سريع است، مقبول و مفيد واقع خواهند شد. خودتان را با اين حالات و تنظيمات به خوبي آشنا كنيد و در استفاده از آنها راحت عمل كنيد. به خاطر داشته باشيد كه هر دوربين داراي حالات از پيش تعريف شده‌ ي خودش است. در ادامه رايج‌ترين اين حالات را معرفي مي كنيم.
۱حالت اتوماتيك

 
در حالت اكسپوژر اتوماتيك (خودكار) دوربين سرعت شاتر، ميزان باز بودن دريچه ديافراگم، ISO و تنظيمات فلاش را به صورت بهينه براي عكس انتخاب خواهد كرد. تمام تنظيمي كه شما نياز داريد انجام دهيد، هدف‌گيري سوژه و عكس گرفتن است. اين زماني مفيد است كه هيچ درك صحيحي از تنظيمات مورد نياز نداريد و يا نياز به گرفتن سريع يك عكس داريد. اگر نور مناسب باشد عكس به خوبي نوردهي مي شود در غير اين صورت دوربين به فلاش زدن تمايل دارد و ممكن است در مواقع غير ضروري نيز فلاش بزند.
۲حالت پرتره

 
حالت پرتره (portrait) به اين صورت «فكر» مي كند كه يك سوژه در پيش زمينه قرار دارد و يك عمق ميدان كم براي شارپ نگهداشتن سوژه (سوژه در فوكوس باشد) و تار كردن پس زمينه انتخاب مي كند. اگر دوربين صحنه را تاريك تشخيص دهد، فلاش مي زند. فلاش، براي شرايط آفتابي نيز مفيد است، چرا كه آفتاب مي‌تواند منجر به ايجاد سايه شديد شود. به طور كلي حالت پرتره براي شرايط محيطي داراي نور كافي، ايده‌آل است.
۳حالت ماكرو

 
حالت ماكرو براي عكس گرفتن از سوژه‌هاي كوچكتر از دست بسيار مناسب و كاربردي است. به ياد داشته باشيد كه حالت ماكرو به شما تصاويري با كلوزآپ خيلي زياد نخواهد داد و براي اين كار به يك لنز ماكرو نياز داريد. حالت ماكرو در شرايط روشن به خوبي عمل كرده و با انتخاب عمق ميدان كم، روي سوژه فوكوس مي كند. بنابراين اگر نور كم بود، حتما از يك سه پايه استفاده كنيد. وقتي عكس ماكرو مي گيريد بايد تمركز بيشتري داشته باشيد چراكه انتخاب عمق ميدان كم جاي خطا كردن كمتري برايتان مي گذارد.
۴حالت منظره

حالت منظره به منظور ايجاد يك تصوير با تمركز روي كل محيط و شارپ بودن تمامي صفحه از يك دريچه كوچك ديافراگم (عدد f بزرگ) استفاده خواهد كرد (در دوربين‌هاي قديمي اين حالت با عنوان بينهايت infinity مشخص ميشد). حالت منظره تمايل به گرفتن تصاوير با لنزهاي عريض (wide) را دارد و اگر نور صحنه مناسب باشد به خوبي عمل مي كند. در صورتي كه زمينه تاريك باشد فلاش مي زند اما مي‌توانيد به صورت دستي فلاش را غيرفعال كنيد.
۵حالت ورزشي

از آنجا كه ورزش به عنوان يك فعاليت سريع قلمداد مي‌شود، حالت ورزشي سرعت شاتر بالا در حدود ۱/۵۰۰ تا ۱/۱۰۰۰ ثانيه را در اختيار عكاس قرار خواهد داد. با استفاده از سرعت بالاي شاتر مي‌توانيد حركات را منجمد كنيد و به تصوير بكشيد. در چنين حالاتي استفاده از فلاش ضروري نيست اگرچه بار ديگر، اين حالت در روز روشن بهتر كار مي كند. حالت ورزشي را مي‌توان با حالات عكاسي سريالي (دنباله‌دار) نيز مورد استفاده قرار داد كه در آن عكس ها پشت سر هم گرفته مي‌شود و حاصل چنين تصويربرداري، چندين عكس از يك فعاليت بين زمين و هوا خواهد بود!
۶حالت پرتره در شب

در حالت پرتره در شب Night portrait mode، دوربين سعي در ايجاد توازن بين تاريكي زمينه و نياز به نور براي روشن كردن سوژه خواهد داشت. روزنه ديافراگم بايد به ميزان قابل توجهي عريض باشد كه نور كافي به داخل دوربين براي گرفتن پس زمينه برسد و سوژه در فوكوس قرار داشته باشد، اما در عين حال فلاش نيز به منظور روشن كردن سوژه و جلوگيري از تار شدن وي در عكس، ناگزير است. گاهي حالت عكاسي پرتره در شب، دوبار فلاش مي زند كه باعث نوردهي بيش از حد و غير طبيعي مي شود.
۷حالات پيشرفته دوربيندر اكثر دوربين‌هاي SLR حالات ديگري نيز وجود دارند كه با حروف انگليسي مشخص شده اند – M (دستي)، AV (عكاسي با اولويت دريچه ديافراگم)، TV يا S (عكاسي با اولويت سرعت شاتر) و P (خودكار برنامه‌ريزي شده). حالت دستي به عكاس اجازه تغيير تمام تنظيمات را مي‌دهد؛ عكاسي با اولويت دريچه ديافراگم عكاس را قادر به تنظيم ميزان باز بودن دريچه ديافراگم ميسازد و خود دوربين به صورت خودكار سرعت شاتر را تنظيم خواهد كرد؛ در حالت TV عكاس ابتدا سرعت شاتر را تنظيم مي‌كند و سپس دوربين به صورت خودكار ميزان باز بودن دريچه ديافراگم را محاسبه و تنظيم خواهد كرد. در حالت P نيز مشابه حالت تمام خودكار (اتوماتيك) تنظيم سرعت شاتر و اندازه دريچه ديافراگم توسط خود دوربين صورت خواهد گرفت اما عكاس مي‌تواند عملكردهاي عكس گرفتن و ثبت تصوير را تنظيم كند.
ججمع‌بنديبرخي افراد استفاده از حالات از پيش تعريف شده‌ي دوربين را آماتور ميدانند، در حالي كه ممكن است گاهي عجله داشته باشيد و نتوانيد همه چيز را به صورت دستي تنظيم كنيد. به خاطر داشته باشيد كه استفاده از اين حالات به شما درباره عكاسي و تنظيمات ايده آل در شرايط گوناگون آموزش مي دهند. اگر شك داريد مي‌توانيد از حالت خودكار استفاده كنيد و سپس بار ديگر تنظيمات را دستي انجام دهيد. تنظيمات خودكار به قصد استفاده در دوربين شما قرار دارند پس از آنها استفاده كنيد و با هر كدام از آنها كمي بيشتر آشنا شويد.

منبع : پيكسل 

هنگامي كه يك دوربين ديجيتال خريداري مي‌كنيد، تنوعي از حالات خودكار دوربين براي شما فراهم مي‌شود. اين تنظيمات از پيش آماده شده هستند كه شما را قادر به گرفتن يك عكس با سرعت شاتر و اندازه دريچه ديافراگم بهينه مي‌سازند. در آغاز كار عكاسي اين حالات بسيار براي شما مفيد خواهند بود. علاوه بر اين، حالات مذكور براي يك عكاس حرفه‌اي نيز زماني كه مايل به گرفتن يك عكس سريع است، مقبول و مفيد واقع خواهند شد. خودتان را با اين حالات و تنظيمات به خوبي آشنا كنيد و در استفاده از آنها راحت عمل كنيد. به خاطر داشته باشيد كه هر دوربين داراي حالات از پيش تعريف شده‌ ي خودش است. در ادامه رايج‌ترين اين حالات را معرفي مي كنيم.

 
۱حالت اتوماتيك

 
در حالت اكسپوژر اتوماتيك (خودكار) دوربين سرعت شاتر، ميزان باز بودن دريچه ديافراگم، ISO و تنظيمات فلاش را به صورت بهينه براي عكس انتخاب خواهد كرد. تمام تنظيمي كه شما نياز داريد انجام دهيد، هدف‌گيري سوژه و عكس گرفتن است. اين زماني مفيد است كه هيچ درك صحيحي از تنظيمات مورد نياز نداريد و يا نياز به گرفتن سريع يك عكس داريد. اگر نور مناسب باشد عكس به خوبي نوردهي مي شود در غير اين صورت دوربين به فلاش زدن تمايل دارد و ممكن است در مواقع غير ضروري نيز فلاش بزند.

 
۲حالت پرتره

 
حالت پرتره (portrait) به اين صورت «فكر» مي كند كه يك سوژه در پيش زمينه قرار دارد و يك عمق ميدان كم براي شارپ نگهداشتن سوژه (سوژه در فوكوس باشد) و تار كردن پس زمينه انتخاب مي كند. اگر دوربين صحنه را تاريك تشخيص دهد، فلاش مي زند. فلاش، براي شرايط آفتابي نيز مفيد است، چرا كه آفتاب مي‌تواند منجر به ايجاد سايه شديد شود. به طور كلي حالت پرتره براي شرايط محيطي داراي نور كافي، ايده‌آل است.

 
۳حالت ماكرو

 
حالت ماكرو براي عكس گرفتن از سوژه‌هاي كوچكتر از دست بسيار مناسب و كاربردي است. به ياد داشته باشيد كه حالت ماكرو به شما تصاويري با كلوزآپ خيلي زياد نخواهد داد و براي اين كار به يك لنز ماكرو نياز داريد. حالت ماكرو در شرايط روشن به خوبي عمل كرده و با انتخاب عمق ميدان كم، روي سوژه فوكوس مي كند. بنابراين اگر نور كم بود، حتما از يك سه پايه استفاده كنيد. وقتي عكس ماكرو مي گيريد بايد تمركز بيشتري داشته باشيد چراكه انتخاب عمق ميدان كم جاي خطا كردن كمتري برايتان مي گذارد.

 
۴حالت منظره

 

حالت منظره به منظور ايجاد يك تصوير با تمركز روي كل محيط و شارپ بودن تمامي صفحه از يك دريچه كوچك ديافراگم (عدد f بزرگ) استفاده خواهد كرد (در دوربين‌هاي قديمي اين حالت با عنوان بينهايت infinity مشخص ميشد). حالت منظره تمايل به گرفتن تصاوير با لنزهاي عريض (wide) را دارد و اگر نور صحنه مناسب باشد به خوبي عمل مي كند. در صورتي كه زمينه تاريك باشد فلاش مي زند اما مي‌توانيد به صورت دستي فلاش را غيرفعال كنيد.

۵حالت ورزشي

از آنجا كه ورزش به عنوان يك فعاليت سريع قلمداد مي‌شود، حالت ورزشي سرعت شاتر بالا در حدود ۱/۵۰۰ تا ۱/۱۰۰۰ ثانيه را در اختيار عكاس قرار خواهد داد. با استفاده از سرعت بالاي شاتر مي‌توانيد حركات را منجمد كنيد و به تصوير بكشيد. در چنين حالاتي استفاده از فلاش ضروري نيست اگرچه بار ديگر، اين حالت در روز روشن بهتر كار مي كند. حالت ورزشي را مي‌توان با حالات عكاسي سريالي (دنباله‌دار) نيز مورد استفاده قرار داد كه در آن عكس ها پشت سر هم گرفته مي‌شود و حاصل چنين تصويربرداري، چندين عكس از يك فعاليت بين زمين و هوا خواهد بود!

۶حالت پرتره در شب

در حالت پرتره در شب Night portrait mode، دوربين سعي در ايجاد توازن بين تاريكي زمينه و نياز به نور براي روشن كردن سوژه خواهد داشت. روزنه ديافراگم بايد به ميزان قابل توجهي عريض باشد كه نور كافي به داخل دوربين براي گرفتن پس زمينه برسد و سوژه در فوكوس قرار داشته باشد، اما در عين حال فلاش نيز به منظور روشن كردن سوژه و جلوگيري از تار شدن وي در عكس، ناگزير است. گاهي حالت عكاسي پرتره در شب، دوبار فلاش مي زند كه باعث نوردهي بيش از حد و غير طبيعي مي شود.
۷حالات پيشرفته دوربيندر اكثر دوربين‌هاي SLR حالات ديگري نيز وجود دارند كه با حروف انگليسي مشخص شده اند – M (دستي)، AV (عكاسي با اولويت دريچه ديافراگم)، TV يا S (عكاسي با اولويت سرعت شاتر) و P (خودكار برنامه‌ريزي شده). حالت دستي به عكاس اجازه تغيير تمام تنظيمات را مي‌دهد؛ عكاسي با اولويت دريچه ديافراگم عكاس را قادر به تنظيم ميزان باز بودن دريچه ديافراگم ميسازد و خود دوربين به صورت خودكار سرعت شاتر را تنظيم خواهد كرد؛ در حالت TV عكاس ابتدا سرعت شاتر را تنظيم مي‌كند و سپس دوربين به صورت خودكار ميزان باز بودن دريچه ديافراگم را محاسبه و تنظيم خواهد كرد. در حالت P نيز مشابه حالت تمام خودكار (اتوماتيك) تنظيم سرعت شاتر و اندازه دريچه ديافراگم توسط خود دوربين صورت خواهد گرفت اما عكاس مي‌تواند عملكردهاي عكس گرفتن و ثبت تصوير را تنظيم كند.
ججمع‌بنديبرخي افراد استفاده از حالات از پيش تعريف شده‌ي دوربين را آماتور ميدانند، در حالي كه ممكن است گاهي عجله داشته باشيد و نتوانيد همه چيز را به صورت دستي تنظيم كنيد. به خاطر داشته باشيد كه استفاده از اين حالات به شما درباره عكاسي و تنظيمات ايده آل در شرايط گوناگون آموزش مي دهند. اگر شك داريد مي‌توانيد از حالت خودكار استفاده كنيد و سپس بار ديگر تنظيمات را دستي انجام دهيد. تنظيمات خودكار به قصد استفاده در دوربين شما قرار دارند پس از آنها استفاده كنيد و با هر كدام از آنها كمي بيشتر آشنا شويد.

منبع : پيكسل 

مباني دوربين ديجيتال خود را بياموزيددوربين ديجيتال (DSLR) خريده ايد؟ در ادامه شما را با چگونگي كاركرد دوربين هاي ديجيتال و بخش هاي مهم آن ها آشنا مي كنيم.تنظيمات دوربيناز ابتداي طلوع عكاسي، دوربين‌ها تصاوير را روي صفحات شيشه‌اي يا فيلم ثبت و نگهداري مي‌كردند. امروزه دوربين‌هاي ديجيتال تصاوير را روي قطعه هوشمندي از تكنولوژي ذخيره مي‌كنند – حسگر تصوير (image sensor). هر حسگر تصوير متشكل از ميليون‌ها ديود نوري حساس به نور است كه روي يك شبكه قرار گرفته‌اند و هر ديود نوري بخش كوچكي از تصوير را به عنوان يك متغير عددي مربوط به سطح روشنايي همان نقطه دريافت و ذخيره‌سازي مي‌كند. حسگرهاي تصوير چه از نوع CCD و چه از نوع CMOS باشند، از دوربين به دوربين متفاوت خواهند بود اما اساس كاري همه آنها مشابه است. هنگام خريد يك دوربين بايد به اندازه سنسور توجه بيشتري كرد زيرا از عدد مگاپيكسل اهميت بيشتري دارد. چرا كه هرچقدر مگاپيكسل بالا باشد، پيكسل ها در يك سنسور كوچك قادر به ثبت نور زيادي نيستند، براي اين است كه مي بينيم دوربين هاي موبايل قادر به گرفتن عكس هايي به خوبي دوربين هاي DSLR نيستند.
لنز يك المان نوري است كه از شيشه، پلاستيك با كيفيت بالا يا سراميك ساخته مي‌شود كه نور را جذب و روي يك نقطه كانوني جمع مي كند. اگر به دنبال سادگي استفاده هستيد، از دوربين‌هاي ببين و بگير (point-and-shoot) استفاده كنيد كه لنز هاي ثابت و غير قابل تعويض دارند. اما اگر به كيفيت عكسي كه مي گيريد اهميت مي‌دهيد، روي يك دوربين SLR ديجيتال (DSLR) سرمايه‌گذاري كنيد و از لنزهاي قابل تعويض و تغيير نيز بهره بجوييد. لنزهاي قابل تعويض براي شما امكان كنترل بيشتري روي عكس، فراهم مي آورند و مي‌توانيد با استفاده از آنها خلاقيت بيشتري در مقايسه با دوربين‌هاي ببين و بگير نشان دهيد. در يك كلام دوربين‌هاي DSLR عكس‌هاي حرفه‌اي تري خواهند گرفت.
"لنز هاي قابل تعويض روي دوربين نصب مي شوند (۱) . يك آينه مكانيكي كه بالا و پايين مي آيد (۲) نور را از لنز با زاويه ۴۵ درجه اي به يك صفحه مات متمركز كننده (۵) تابانده كه اين نور از يك عدسي متراكم كننده (۶) گذشته و به (۷) pentamirror مي رسد كه اين قطعه، تصوير واژگون در اثر تابيده شدن در آينه را براي درست ديده شدن در چشمي نماياب دوربين (۸) تصحيح مي كند. براي گرفتن عكس، آينه در جهت نشان داده شده به بالا مي پرد. صفحه شاتر مقابل سنسور(۳) باز شده و تصوير روي سنسور (۴) تابيده و ثبت مي شود. بعد از آن شاتر بسته شده و آينه به زاويه ۴۵ درجه باز مي گردد”
دوربين‌هاي DSLR تنوعي از حالات مختلف عكاسي را در اختيار شما مي‌گذارند كه به كمك آنها در خصوص تصميم‌گيري خودكار دوربين، دست شما بازتر خواهد بود. خوشبختانه اين دوربين‌ها داراي حالات نيمه خودكار و دستي نيز هستند كه تنظيمات بيشتر را براي كاربردهاي فني‌تر و خلاقانه‌تر در دستان عكاس قرار مي‌دهند.در حالت PROGRAM دوربين اكسپوژر را تنظيم مي‌كند اما خود عكاس مي‌تواند تعادل رنگ سفيد، ISO، فوكوس و نورسنجي را انجام دهد. دو حالت وجود دارند: ۱) عكاسي با اولويت شاتر (TV) كه در آن عكاس سرعت شاتر را تنظيم مي‌كند و دوربين اندازه دريچه ديافراگم (aperture) را مشخص مي‌كند. اين تنظيم دست عكاس را در چگونگي ثبت حركت باز مي گذارد. ۲) اولويت دريچه (AV) كه عكاس در آن اندازه دريچه ديافراگم را دستي وارد مي‌كند و دوربين سرعت شاتر را به صورت خودكار در نظر مي‌گيرد. اولويت دريچه به عكاس اجازه كنترل عمق ميدان (Depth of field) را در عكس مي‌دهد.
فلاش داخلي در تمام دوربين‌هاي ديجيتال وجود دارد. محاسبه‌گر داخلي دوربين نياز به فلاش را با اندازه‌گيري ميزان اكسپوژر، فوكوس و سيستم زوم تعيين مي‌كند. در دوربين‌هاي كامپكت (compact cameras) فلاش داخلي در يك همزماني خوب با شاتر مورد استفاده قرار مي‌گيرد اما دقت كافي در زمان روشن شدن فلاش و همچنين محاسبه دقيق در خصوص ميزان نور آن، امر دشواري است. اين مورد خود مي‌تواند موجب گرفتن عكس‌هاي رنگ پريده نيز شود. دوربين‌هاي DSLR داراي فلاش‌هاي بازشونده (pop-up flash) هستند كه براي توازن در استفاده مي‌توانند به اشكال مختلف تنظيم شوند؛ علاوه بر اين شدت نور آنها نيز با توجه به نور كل صحنه قابل تغيير مي‌باشند. دوربين‌هاي DSLR امكان استفاده‌هاي خوش‌آيندتر و هنري‌تري از فلاش را به عكاس مي‌دهند.
اكثر دوربين‌هاي ديجيتال داراي دو سيستم براي نظاره كردن هستند – يك نماياب اپتيكال و يك نماياب الكترونيكي (نمايشگر ال سي دي). در حالي كه هر دوي اين صفحات به شما چيزي را نشان ‌مي‌دهند كه لنز در حال مشاهده آن است، اما نماياب الكترونيكي مي‌تواند چيزهاي ديگري را نيز در خصوص طبيعت عكس ديجيتالتان به شما بگويد. يكي از جاهايي كه نماياب الكترونيكي كارآمدتر از نماياب اپتيكال است، تعيين تعادل رنگ است. نماياب الكترونيكي به شما نشان خواهد داد كه در كدام نقاط تصوير دچار نور بيش از اندازه خواهد شد (و اگر مايل هستيد مي‌توانيد آنها را جبران كنيد). نكته با ارزش اين است كه اين اطلاعات به صورت همزمان با تغيير محيط تغيير خواهند كرد. نماياب اپتيكال شما را مستقيما در مقابل دنياي مكانيكي دوربين قرار مي‌دهد و به شما حس بهتري از تركيب عكس خواهد داد، چرا كه شما از اين طريق دقيقا همان چيزي را مي‌بينيد كه لنز مي‌بيند، نه يك تخمين الكترونيكي از آن را.

منبع : صبحانه پرس

من در اين مقاله، درس هايي را كه در تورهاي عكاسي ياد گرفته ام، با شما به اشتراك خواهم گذاشت – نكاتي كه به پيشرفت شما در عكاسي مستند كمك مي كنند. نكته ها و ايده هاي اين آموزش عكاسي بيشتر مربوط به خلاقيت يك عكاس هستند تا جنبه تكنيكي عكاسي و مي توانند در خيلي از ژانر هاي عكاسي مورد استفاده قرار بگيرند.
تصور كنيد كه تقريبا دو هفته وقت را بدون هيچ گونه مداخله ديگري صرفا به مشاهدات بصري خود اختصاص داده ايد. تنها چيزي كه مهم است، بهبود عكاسي شماست. در طول هر تور، ما معمولا به يك نوع هماهنگي خاصي در گروه مي رسيم. تعاملات ما با يكديگر، اعتماد ما به مهارت هاي يكديگر و حساسيت ما نسبت به لحظه تعيين كننده افزايش مي يابد.
با گذشت زمان، وقتي كه به خانه برمي گرديم، طبيعتا اين چيزها كم كم محو مي شوند. به همين دليل است كه نوشتن درس هايي كه ياد گرفته ايم كليد تضمين ماندگاري آنهاست. ليست شخصي من حداقل ده برابر طولاني تر است، اما در اين مقاله من فقط به ۱۰ مورد از مهم ترين آنها اشاره خواهم كرد.
به خاطر داشته باشيد كه اين درس هايي كه من ياد گرفته ام در مورد خلاقيت هستند. اين ايده ها و ديدگاه ها بيشتر مربوط به خلاقيت يك عكاس هستند تا جنبه تكنيكي عكاسي.

 
يك داستان در تصاويرتان داشته باشيدخيلي از ما گاهي اوقات با هزاران تصوير به خانه برمي گرديم فقط براي اين كه متوجه شويم اكثر آنها فاقد هرگونه داستاني هستند و سازگاري بصري ندارند.
به همين دليل است كه يادگيري برقراري ارتباط با سوژه و ايجاد همدلي قبل از بالا بردن دوربين بر روي چشم، بخش بسيار مهمي از فرآيند عكاسي است.
بيشتر بياموزيد: داستان سرايي در عكاسي چيست و چگونه مي توانيد آن را بهبود بخشيد

 

رابطه بين سوژه و پس زمينهاين يكي از ناديده گرفته شده ترين تكنيك ها در عكاسي است، اما تفاوت بسيار زيادي در نتيجه نهايي ايجاد مي كند. ما به يك كادر تميز نياز داريم، بنابراين بايد در مورد اين كه سوژه خود را نسبت به تمام خطوط و فضاهاي پس زمينه در كجا قرار مي دهيم، بسيار دقيق باشيم. با اين حال، اگر واقعا توجه كنيم، استثنائاتي ممكن است بين سوژه و محيط اطرافش رخ دهد. اين امر مي تواند به نوعي رابطه غير قابل توصيف منجر شود كه عكس هاي شما را از اين هم فراتر مي برد.

 

در گذشته، من سالها با يك ايده اشتباه در ذهنم عكاسي مي كردم. من فكر مي كردم كه ثبت يك لحظه تعيين كننده قوي وابسته به سريع بودن است.
اما بعدا ديدگاه ديگري را كشف كردم. «اين مسئله وابسته به بودن در مكان و زمان درست نيست، بلكه وابسته به بودن در يك مكان به مدت كافي است تا لحظه مناسب شما را پيدا كند.»
به عبارت ديگر، برقراري ارتباط با خودِ دروني سوژه، تماشاي دقيق حالات او، پيش بيني رفتار و حركاتش، و فشار دادن دكمه شاتر در زمان اوج عمل او، ممكن است ما را به عكس متفاوت و بهتري برساند.
من فكر مي كنم كه تمام رفتارها به هر شكلي، دير يا زود يك «لحظه تعيين كننده» دارند. ما تنها با مشاهده دقيق مي توانيم آن حركات دست يا آن اقدامات ظريفي كه واقعا يك داستان مي گويند را به تصوير بكشيم.

يك قدم عقب برويدرابرت كاپا چند دهه قبل گفته بود: «اگر عكس شما به اندازه كافي خوب نيست، به اندازه كافي نزديك نيستيد». اين جمله ارزشمندي است كه به من كمك كرد تا به موقع از شر كمرويي خودم خلاص شوم و در بسياري از مواقع مرا خيلي به سوژه هايم نزديك كرد. اما اكنون، فكر مي كنم كه بايد به صورت موردي درباره آن قضاوت و تصميم گيري شود.
به نوعي، در دهه اخير، با وجود تمام تكنولوژي هاي موجود، و تمام صفحه نمايش هاي دوربين ها و سيستم هاي فوكوس سريع و دقيق، من فكر مي كنم كه ما بيش از حد نزديك شده ايم. يك پرتره فقط مربوط به ديدن جزئيات واضح و شارپ در چشم ها نيست؛ فقط وابسته به چين و چروك ها و نورپردازي رامبراند بر روي صورت سوژه نيست. گاهي اوقات، اين كه يك قدم عقب برويد و به خودتان اجازه ندهيد كه توسط سوژه وسوسه شويد، داستان شما را تقويت مي كند.
در دل عملي كه از آن عكس مي گيريد قرار بگيريدتفسيرهاي مختلفي مي توان از اين توصيه داشت و من واقعا فكر مي كنم كه جمله رابرت كاپا در بالا بيشتر از «نزديكي فيزيكي» با اين نكته ارتباط دارد.
فرض كنيد كه ما با سوژه اي ملاقات مي كنيم كه دارد با دست هايش كاري انجام مي دهد، در حالي كه صورت و چشم هايش رو به سمت همان جايي هستند كه دست هايش كار مي كنند.
به عنوان مثال در تور ما، اين كار اغلب مي تواند كار كردن در مزرعه، بريدن يونجه، نواختن فلوت يا حتي هم زدن غذا در يك ديگ باشد.
البته، شما با عكاسي از زواياي بيروني مختلف به صحنه نزديك مي شويد، اما يك زاويه وجود دارد كه معمولا عكاسان آن را فراموش مي كنند. پايين آوردن دوربينتان تا نزديك دست هاي سوژه و عكس گرفتن رو به سمت بالا در مقابل چشم هايش همان چيزي است كه من به آن «در دل عمل بودن» مي گويم.
راه ديگري نيز براي «بودن در دل عمل» وجود دارد. ما در تورمان، با گروه هايي از افراد ملاقات مي كنيم كه مشغول كارند، يا در خيابان در حال گپ زدن هستند، يا در روزهاي يكشنبه در حال بيرون آمدن از كليسا مي باشند، يا در بازار با يكديگر معاشرت مي كنند.
مشاهده اين گروه ها و عكاسي كانديد يا بي هوا از «بيرون» مي تواند شروع خوبي باشد. اكثر اوقات، يك پل ارتباطي باز مي شود و شما مي توانيد براي نوشيدن يك نوشيدني يا نگاه انداختن به چيزي كه آنها به آن افتخار مي كنند، به «داخل» دعوت شويد.
بسياري از ما احتمالا احساس خجالت، يا معذب بودن مي كنيم. اما اين فرصتي است كه بايد از آن استفاده كرد. بيرون آمدن از منطقه امنتان ممكن است شما را در موقعيت هاي غير منتظره اي قرار دهد كه اكثر اوقات به عكس هاي بهتري منجر مي شوند.
اكثر ما، زماني كه به «بودن در دل عمل» فكر مي كنيم، يك چيز بسيار پويا، قوي و پرانرژي را در ذهن تصور مي كنيم. سومين تفسير از اين توصيه كمي ظريف تر است. اين يكي نيز در مورد ارتباط برقرار كردن با روح افراد است. اگر ما وارد قلب آنها شويم، در واقع به دل «عمل» مي رويم. يك پرتره قوي بايد غافلگير كننده باشد. ما بايد افراد را در لحظه اي كه غرق در كار خود هستند غافلگير كرده و بخشي از عميق ترين افكار آنها را ثبت كنيم.
حتي اكنون بعد از برگزاري تورهاي زياد، من هنوز هم بايد به خودم يادآوري كنم كه صحنه نبايد مرا وسوسه كند. اين يكي از تله هايي است كه عكاسان اغلب اوقات در آن مي افتند.
مغز جذابيت صحنه را مي بيند، ما مي ترسيم كه آن لحظه محو شود و بدون فكر كردن شروع به عكس گرفتن مي كنيم.
اين اشتباه است. به جاي اين كه به صفحه نمايش نگاه كنيد و از آنچه به دست آورده ايد خوشحال شويد، سبايد تمركز كنيد. خودتان را وادار كنيد كه ارتباط خود را با صحنه حفظ كرده و تا وقتي كه آماده شود، بر روي آن كار كنيد.

افكار خود را بنويسيدما در تورهايمان شركت كنندگان را تشويق مي كنيم كه افكار خود را بنويسند. يك دفترچه يادداشت با خود به همراه داشته باشيد. من يكي دارم كه افكار و نقل قول هاي پنج سال گذشته خود را در آن نوشته ام و پر از توصيه هايي براي خودِ آينده ام است.
نوشتن همه چيزهاي مهم، تمام نقاط عطفي كه گذرانده ايد و تمام ايده هاي جديد به شما كمك خواهد كرد تا بهتر شويد. توصيه خودتان درست در لحظه اي كه بيش از همه به آن نياز داريد، از ذهن نيمه هشيارتان بيرون مي آيد.
علاوه بر اين، هنگامي كه شما امتياز بحث كردن در مورد عكس ها در طول يك وركشاپ عكاسي با افرادي كه شاهد همان صحنه بوده اند را داريد، ايده خوبي است كه همه چيز را بنويسيد. من فكر مي كنم كه اين يكي از غني ترين تجربياتي است كه مي توانيد داشته باشيد، چون به ديدگاه هاي مختلف در مورد يك صحنه يكسان دسترسي خواهيد داشت.
نظرات افراد ديگر مي تواند ديدگاه شما را كامل كرده و شيوه تفكر يا ديدن شما را در آينده تقويت كند. بنابراين در طول يك تور، به دنبال گرفتن بازخورد باشيد. هر جا احساس مي كنيد عزت نفستان آسيب مي بيند خودكار خود را بيرون آوريد، چون اين بهترين لحظه براي نوشتن يك درس است.با خودتان و عكاسيتان روراست باشيدبراي من سالها طول كشيد تا بفهمم كه داشتم عكس هاي يك نفر ديگر را مي گرفتم. حتي اكنون هم گاهي اوقات بدون اين كه متوجه شوم كه دارم از برخي از تركيب بندي هاي اساتيد بزرگ تقليد مي كنم، عكس مي گيرم.
بعضي اوقات، در مورد تعداد لايك هايي كه در رسانه هاي اجتماعي دريافت مي كنم حساس مي شوم. در واقع، شناختن خودتان، عكس گرفتن از اعماق وجودتان، و عكاسي فقط براي كسب رضايت خودتان، چيزي است كه اهميت دارد.
صبور باشيد، و پوست پياز را بكنيدبسياري از بهترين فرصت هاي عكاسي در اولين برخورد شما با سوژه يا محلي كه از آن بازديد مي كنيد، به وجود نمي آيند. من در طول تورهايمان ياد گرفته ام كه بارها و بارها بازديد از مكان ها و افراد يكسان، مرا بيشتر به عميق داستان آنها مي برد.
نگرش واضح «من دوباره اينجا هستم، هيچ چيزي بهتر از دفعه قبل نمي تواند اتفاق بيفتد» تنها شما را به بن بست مي رساند. در عوض سعي كنيد تا نگاه تازه اي به صحنه داشته باشيد، شور و شوق خود را زنده نگه داريد و آماده باشيد. يك پياز را لايه به لايه پوست بكنيد تا بيشتر و بيشتر به عمق آن برسيد. زندگي هيچ وقت خسته كننده نيست، مگر اين كه ما تصميم بگيريم آن را اينطور ببينيم.
لنزهاي كمتر، تجهيزات سادهمن معمولا سعي مي كنم از بحث هاي تكنيكي فاصله بگيرم، چون به نظر من خسته كننده هستند و ما را از آنچه كه واقعا اهميت دارد دور مي كنند. با اين حال، يك مورد وجود دارد كه من با آن دست و پنجه نرم كرده ام و فكر مي كنم اكنون به مسير درست نزديكتر شده ام. چند سال پيش، من نمي خواستم كار عكاسي را شروع كنم، مگر اين كه تمام لنزهاي پرايم و زوم ۱۴-۲۴mm، ۲۴-۷۰mm، ۷۰-۲۰۰mm، همه با ديافراگم f/2.8 را داشته باشم.
من مي خواستم بتوانم تمام زوايا را پوشش دهم، تا به هر ايده ممكني كه مي توانستم داشته باشم پاسخ دهم. آن زمان، من متوجه نشده بودم كه داشتن تمام اين گزينه ها خلاقيت شما را محدود مي كند. در حال حاضر من فقط از لنز ۲۴-۷۰mm استفاده مي كنم و همين لنز تقريبا براي اكثر موقعيت هاي عكاسي من كافي است. ايده پشت آن اين است كه تمام حواس خود را با يك فاصله كانوني خاص تطبيق دهيد، تا بتوانيد عمق يك موقعيت را «ببينيد»، به جاي اين كه انتخاب هاي مختلف حواستان را پرت كنند.
رهبر تور ما، جيكوب، حتي با كمتر از اين عكس مي گيرد، و اغلب تنها از يك دوربين Panasonic Lumix GX8 با يك لنز پرايم ۱۵mm استفاده مي كند. اين رويكرد استفاده از تك لنز و دوربين به شما ياد مي دهد كه جهان را از طريق محدوديت هاي تجهيزات خود ببينيد و خلاقانه خود را با آن تطبيق دهيد.

من فكر مي كنم كه درس هاي عكاسي بي پايان اند و در نقطه اي از زندگي، آنها ديگر فقط مربوط به عكاسي نيستند و تبديل به آموزه هايي براي زندگي مي شوند.
كدام نكته يا نكته ها از اين آموزش را مفيد تر يافتيد؟ لطفا ديدگاه خود درباره اين آموزش عكاسي را با ما به اشتراك بگذاريد.

منبع : لنزك